Wel een mening en 20.000 overleden varkens

Het is vreemd. Overal waar ik de media induik om informatie over die stalbranden zie ik alleen maar stukken die gaan over veiligheid.

20.000 varkens zijn omgekomen.

Levende wezens, maar nog steeds denken we in korte termijn oplossingen en staan we toe dat er megastallen gebouwd mogen worden.

Megastallen waarin het overzicht met betrekking tot dierenwelzijn volledig wordt overgeslagen.

Want met een paar simpele aanpassingen kun je een stalbrand voorkomen.

Maar het gaat helemaal niet over een stalbrand.

Het probleem is zoveel groter!

Door boeren de mogelijkheid te geven om aan schaalvergroting te doen, in plaats van ze te subsidiëren op kleine veehouderij, zijn die 20.000 varkens maar een topje van de ijsberg.

Het enige dat ik lees is, hoe boeren dit in de toekomst moeten vermijden, terwijl het heel duidelijk is dat de meeste mensen in Nederland en een heleboel boeren helemaal niet zitten te wachten op megastallen.

Ik vind het vreemd dat er bijna nergens gerept wordt over de verschrikkelijke dood van al die varkens. Ik vind het vreemd dat de enige discussie die er is ontstaan, gaat over het brandbeveiligen van stallen!?

Maar het gaat hier wel om levende wezens! Om dieren die intelligenter zijn dan een pasgeboren baby. Over dieren die intens kunnen voelen en een bewustzijn hebben!

Liever kwakt nog een groot deel van Nederland een dikke speklap op zijn bord, zonder daar over na te denken waar dat vlees vandaan komt. Want weet wel, dat je dan indirect meewerkt aan dat dierenleed hierboven.

Ik schreef al eerder dat ik vind dat de enige die verantwoordelijk is, die boer is, die weigert in te zien dat hij meewerkt aan dit soort walgelijke praktijken. Maar ook gemeenten zijn verantwoordelijk, door dit soort boeren vergunningen te geven ook al zijn er intens grote goed onderbouwde protesten. Dan gebruikt een overheid zijn macht echt verkeerd.

Vegetarisch leven is een proces, en wat dat betreft zijn we heel langzaam aan het groeien. Nu nog hopen dat de politiek ook eens mee gaat werken en denken op het gebied van langer termijnoplossingen.

Eetsmakelijk!

Zonder oordelen.... en 20.000 andere varkens.

Droog hield ik het niet gisteren toen ik het bericht las van de zoveelste stalbrand. Deze keer 20.000 varkens, waarvan ik bijna zeker weet dat de hulpdiensten niets hebben gedaan om ze te bevrijden.

Uit laten fikken als een mega-bbq met een sinister publiek.

De emotionele reacties op de sociale media zijn enorm. Iedereen vindt er wat van en waar ik nog veel verdrietiger van word is dat iedereen wijst.

Ik zie emotionele reacties van mensen die heel bewust vegetarisch of veganistisch zijn gaan leven. Opmerkingen waarbij gewezen wordt naar mensen die wel vlees vis of zuivel consumeren, alsof ze zelf die stal in de fik hebben gestoken.

Wat schiet je er nou mee op? Uit negatieve gevoelens is nog nooit iets positiefs gekomen. De benadering om een ander te overtuigen van jouw levenswijze en bewustwording zal nooit plaats vinden als je mensen een negatief gevoel aanpraat.

Hou het gewoon bij jezelf en meng je in de discussies waarvan je weet dat ze constructief bijdragen aan bewust worden en bewustzijn.

Want het is net zoiets als roepen dat alle moslims terroristen zijn, terwijl je ergens ook wel weet dat terrorisme een vorm van extremisme is die helemaal niets te maken heeft religie.

Bij mij is een vegetarische leefstijl een proces geweest. Eentje waarin ik dingen die ik Te ongelofelijk vond om waar te zijn langzaam tot me door heb moeten laten dringen. Het is een spiegel geweest met een hoop vragen over mezelf en mijn rol in deze samenleving.

En de uiteindelijke keus daarin is juist een hele intieme geweest. Maar mijn keus, net als dat iemand anders keuzes maakt die lijnrecht op mijn ideeën staan. Maar hoe mooi is het dat je dan juist van elkaar kunt leren?

Bewust maken en bewust worden van jouw rol in deze samenleving is niet iets wat van de een op de andere dag veranderd. Het is iets waar ik persoonlijk over nadenk en over praat met mensen, waarvan ik denk dat ze constructief en integer zijn in hun mening en kritieken.

Ik wil niet oordelen over het leven van een ander, nog dat ik naar een ander wijs als schuldige van dit soort tragische ongevallen. De enige die verantwoordelijkheid draagt is die boer die zijn beesten als een consumptieproduct ziet.

En misschien dat dit je wel aan het denken zet. Maar naar een ander wijzen, omdat de leefstijl niet klopt met die van jou vind ik dom en onnadenkend.

Ik kan je alleen vertellen over mijn ervaringen en mijn processen. En misschien doe je daar wat mee. Ik zal ook naar je luisteren als je andere ideeën hebt, maar overtuig me niet, want dat zou ik bij jou ook niet doen.

Als je wilt dat er een einde komt aan dierenleed dan weet je wat je kunt doen.

Ik weet een ding wel, kleine stapjes in de juiste richting, ook al hebben we soms het gevoel dat er geen tijd meer te verliezen is.

Zolang je elkaar in elkaars waarde laat, is er opening voor gesprek. En als er opening is voor een goed gesprek maak je langzaam die keuzes die goed zijn voor jezelf en voor je leefomgeving.

Waarom ik Partij voor de Dieren stem.

Ja maar de Partij voor de Dieren is een partij die alleen opkomt voor de belangen van dieren. Het is een opmerking die ik de laatste weken heel vaak hoor in de ontzettend interessante discussies die ontstaan over stemgedrag.

De reden dat ik stem op de Partij voor de Dieren is omdat ik een partij zocht die Niet akkoord gaat met onderhandelingen over vervuilende bedrijven. Ze hebben een standpunt dat als je structureel de wereld vervuild en stuk maakt, dat er dan gewoon Geen onderhandeling kan plaatsvinden.

En de wereld gaat stuk als we op deze manier doorgaan met vervuilen, het structureel schenden met mensen -en dierenrechten.

Ik stem op ze omdat ze langetermijnplannen hebben die niet gebaseerd zijn op economisch denken en zoveel mogelijk geld verdienen. Maar omdat ze oplossingen bieden die Voor een schoon milieu zijn.

Ik stem op ze, omdat ze voor gelijke rechten zijn van mannen, vrouwen, homosexuelen, transgenders. Ze zijn voor emancipatie en, daarin hebben we nog een lange weg te gaan als je ziet dat de rechten van al die mensen nog regelmatig geschonden worden.

Ik stem op ze omdat ik echt tegen de bio-industrie ben. Wil ik goedkoper eten, dan is het mijn keus om vegetarisch te leven. En dat vind ik helemaal niet erg. Ik hoef niet elke dag een dood dier op mijn bord als ik ze ook elke dag levend door mijn tuin kan zien zwerven in alle vrijheid.

Ik stem op de partij voor de dieren, omdat ik vind dat de volgende generatie recht heeft op een schone leefbare wereld.

Maar waarom dan zo extreem, is een vraag die me ook regelmatig wordt gesteld? Ik moet meestal lachen, want is het zo extreem dan? Kijk eens om je heen? Woon je in de stad en ben je een natuurliefhebber? Wanneer was de laatste keer dat je een huismus hebt gezien? Überhaupt nooit als je in een betondorp bent geboren.

En hoe ervaar je die verstikkende warme zomers vol smog? Dus je vindt het heel belangrijk dat je 130 misschien wel 140 moet blijven rijden? Beetje lastig met al die files van tegenwoordig en je wilt het waarschijnlijk niet weten, maar weet je hoe smerig die lucht is die je inademd als je er elke dag in staat?

Woon je in een dorp? Wanneer was de laatste keer dat je koeien vrij in de wei zag? Dat de groenteboer nog nostalgisch zijn groente kocht van de boeren in de omgeving?  Dat je velden vol boterbloemen, klaprozen en kamille zag die een bedwelmende geur verspreiden?

En waarom zou ik in godsnaam op partijen stemmen die onderhandelen met bedrijven die structureel doorgaan met vervuilen? Die halsstarrig proberen om een middenweg te vinden, terwijl de klok op vijf voor twaalf staat? Die akkoorden blijven sluiten met bedrijven die het helemaal niet goed voor hebben met het mens -en dierbelang. Dat kan toch niet?

Ik stem sowieso nooit, hoor ik ook wel eens. Veel te ingewikkeld en ik zou niet weten waar ik voor sta.

Dus het maakt je geen zak uit dat de wereld in zijn geheel naar de kloten gaat, omdat er nog steeds te veel mensen vinden dat we afhankelijk moeten zijn van fossiele brandstoffen, terwijl we op het gebied van technologie zoveel prachtige en vooral schone oplossingen hebben? En dat je kinderen binnenkort op een brandende aarde moeten leven omdat onze generatie te laf was om in te grijpen?

En als we dan toch economisch moeten denken, kijk dan eens in het partijprogramma waar ze die centjes vandaan willen halen.

En nee, je wordt niet gedwongen om vegetarisch te gaan leven, maar als je al die walgelijke flimpjes over structurele mishandelingen van dieren voorbij ziet komen, als je maar vaak genoeg wordt geconfronteerd met de realiteit zoals die nu is, wie weet maak je die keus dan zelf wel.

Je hebt in een democratie zoals deze altijd een keus. Dus kies dan iets waar je ook echt achter kan staan. Ik stem dus partij voor de dieren. Ben benieuwd waar jij voor staat.

https://www.partijvoordedieren.nl/data/files/2017/02/PvdDVerkiezingsprogramaTKverk-872cd855.eenv

Thuis is waar je dromen zijn.

Een vlaag Lieve Vrouwe Bedstroo dwarrelt mijn neus binnen, als ik met een kop thee voor ons huis zit. 

Als ik even later naar binnen loop, zie ik onze nieuwe 1001-nacht lamp hangen. Ik glimlach. 

Ze steekt mooi af tegen de velours rode banken, de houten boekenkasten -en tafel.

Vlinders dwarrelen door mijn buik als ik manlief met ontbloot bovenlijf en slaperige ogen de kamer in zie komen. Koffie? 

Mja, glimlacht zijn gezicht. 

Buiten regent het al dagen, druppels steken parelmoerachtig af tegen de groene bomen. 

Dit is allemaal van ons. Ons huis, onze bostuin met aan de andere kant uitzicht over het maisveld dat enorm snel groeit tot een veilige groene muur. 

Kom eens, fluistert mijn lief. Een hertje snoeit onze Weigelastruik en ademloos kijken we uit het slaapkamerraam. Haar bruine zachte ogen kijken zo nu en dan schichtig om zich heen. Dan komt er een jong uit het mais gelopen. De witte stipjes nog op zijn achterlijf, lijkt ze zo te zijn weggelopen uit Bambi. 

Bambi’s moeder ging toch dood, zegt manlief? Ik grinnik. 

Zodra de regen stopt rennen we bijna buitelend naar buiten. De mist trekt nog tussen de bomen weg. ‘Witte wieven.’ 

Een kleine naaktslak die de basilicum heeft ontdekt zet ik terug in het hoge gras. 

De zon zorgt voor nog meer geuren. Lavendel stroomt mijn neus in en voor het eerst denk ik niet verlangend naar een huisje met lavendelvelden in de Provence. 

Maar leef ik in onze droom. 

Alles klopt. Lijkt samen te zijn gekomen in al die lijnen die al jaren als een warboel lagen te wachten om tot een duidelijk verhaal te worden geweven. 

Als er dan ook nog een haas over het bospad heen snelt wellen er tranen op. 

Van die dikke druppels die ineens uit pure gelukzaligheid ontstaan en die je niet meer kunt tegenhouden. 

Jaren geleden heb ik samen met manlief een wens gedaan. Voor onszelf zette we die op een mooi papier en hebben die met een passend ritueel het universum in laten zweven door het te verbranden in een kring van vuursteen. 

Ik voel diepe dankbaarheid. Zo onbeschrijfelijk dat er ook geen woorden voor te vinden zijn. 

Dat we hier uit zouden komen, is iets dat ik nooit had verwacht. 

En het heeft alles te maken gehad met loslaten. Het al dan niet bewust vergeten van fantasiebeelden om ze hier, al lopend door onze tuin en huis weer terug te vinden. Exact zoals ik het me ooit had voorgesteld. 

Een trage hommel zoemt. Een paar citroenvlinders komen tevoorschijn en alles is meer dan ydilisch. 

En hoewel ik niet wil dat het gevoel wegtrekt laat ik het los. Fladderend terug naar het universum. 

Klaar om bij anderen terug te komen. 

Wat zal ik doen, nu alle dromen zijn vervuld, vraag ik manlief? 

…….

De kniptang ( een luxeprobleem)

Er zijn inmiddels 48 uur verstreken na het indienen van mijn klacht bij de kapper. En ik ben behoorlijk gefrustreerd inmiddels. Er is geen enkele reactie of excuus binnen gekomen.
Al 3 dagen word ik wakker met een kapsel dat ik niet wilde.

Toen ik naar deze kapper ging wist ik hoe ik het wilde. Niet te veel eraf, mijn natuurlijke slag terug in mijn haar, wat echt niet zo moeilijk is hoor. Je knipt het dan in laagjes. Ziet er vlot en speels uit.
Maar ik had het op het moment zelf eigenlijk al aan moeten zien komen na haar opmerking.
Dit Moet er af, braakte die kniptang eruit... Ongeveer 20 cm
Nou iets minder zal ook wel lukken, piepte ik nog.
Ok, zoals jij het wilt, knorde de kniptang terug.
En ik wilde nu de 40 wat dichterbij komt ook wat grijze haren laten verdwijnen.
Ook dat zou geen probleem zijn.
Toen ik weg ging was mijn haar te kort. De achterkant had ik niet goed gezien. Mijn fout, want ik durfde het haast niet te vragen nadat ze 3 uur bezig was geweest met erbij behorende 'service' te verlenen, zoals een shampoo-massage. Die laatste was overigens heerlijk, maar niet waarvoor ik kwam natuurlijk.
Thuis zat het nog wel. Wat warrig. De slag was er door de hoeveelheid verzorgende crèmes al uit. Meestal komt dat na het wassen wel weer terug.
Ik maakte me niet zo druk nog.

Tot ik het gisteren uitwaste.
Het eerste wat ik zag, waren de grijze haren die al terug waren. Zelfs, nadat ik haar advies van een duurdere en wat agressievere verf had opgevolgd.
En het tweede? Ze heeft het in een soort lange bobline geknipt. Kort aan de achterkant lang aan de voorkant.... En laagjes? Nee die zitten er niet in.

Ineens snapte ik waarom ze zo aan het prutsen was, met knijpen en masseren van mijn haar.
Ineens snapte ik waarom ze het niet helemaal droog wilde maken.
Allemaal onder het mom van service en dat föhnen slecht is voor je haar...

Deze kapper: Kuypers aan de Eschmarke krijgt echt een 0 van mij.
Te veel gelul en te weinig geluisterd en dat allemaal met verlopen prijzen en nominaties van een paar jaar in de zaak.
Als ze het hadden op willen lossen, hadden ze netjes mijn centjes terug gegeven en er een telefoontje aan gewijd.
Nu zullen ze het moeten doen met slechte reclame.

Volgende week maar wat verder rijden voor mijn eigen kapster. Die in roombeek. Die heeft me wel vaker gered van dit soort prutswerk.
En, deze kapper is nog stukken goedkoper ook.

Als ik er over nadenk hadden alle alarmbellen af moeten gaan en had ik naar mijn gevoel moeten luisteren.
Maar nu... Een half jaar wachten tot ik er weer iets mee kan.
Geen wereldproblemen, maar wel vervelend.

Ik hoor mijn vader al in mijn achterhoofd grappen.
Karma, meisje.
Want toen ik 5 was heb ik ooit eens het prachtige lange rode haar van een vriendinnetje afgeknipt, omdat ik jaloers zou zijn geweest.
Maar dat is een ander verhaal.

Schaamte

Schaamte

Dan komt de verpleegkundige, die de deur opentrekt zonder te kloppen.  Het maakt ook eigenlijk niets meer uit, maar door de vreselijke huilbui kom ik ook niet echt uit mijn woorden.  ‘Er ligt allemaal bloed in de toiletpot’, snotter ik.  ‘En ik ben duizelig’.  Ik voel schaamte, omdat ik met mijn broek op mijn enkels een wildvreemde bij me laat komen en het stinkt hier echt verschrikkelijk.  Nu weet ik zelf ook wel dat ontlasting stinkt, maar dit is echt niet te harden en normaal is er niemand bij. Ik schaam me. Maar de verpleegkundige kijkt vriendelijk en warm. ‘Blijf maar even zitten tot de duizeligheid wegtrekt. Dan help ik je zo naar bed.’  Even later kom ik tot bedaren.  Ze helpt me overeind en trekt mijn pyjamabroek handig weer aan.  ‘Heb je geen onderbroek aan?’, vraagt ze.  Ik antwoord dat die zo vuil was dat ik hem heb weggegooid en dat mijn man schoon ondergoed meeneemt vanavond.  ‘Ongelukjes gebeuren altijd hier op de afdeling. Niets om je voor te schamen’, zegt de verpleegkundige met een glimlach. In de kast liggen luiers voor als het je niet lukt om het op te houden. En weer schaam ik me diep. Meer lezen?  http://www.crohn-colitis.nl/crohn/blogs_evalie

De eerste gepubliceerde blog voor de Crohn en Colitis vereniging

Hier is het dan.

De eerste gepubliceerde blog voor de CCUVN online. Ik ben wel trots en verlegen tegelijk.

Meer lezen? Klik dan even op de link hieronder.


http://www.crohn-colitis.nl/crohn/blogs_evalie